Σε απόλυτη συμπόρευση με το πνεύμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η Χάλκη υπήρξε πρότυπο της ακλόνητης πίστης στη δογματική, λειτουργική και κανονική παράδοση της Εκκλησίας, διατηρώντας ταυτόχρονα ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με την Ιστορία και τον πολιτισμό. Συγκοινωνούντα δοχεία, η Χαλκίτις Σχολή με το Πατριαρχείο: ανέκαθεν τροφοδοτούσε το Πατριαρχείο με καθηγητές-θεολογικούς συμβούλους, ενώ οι απόφοιτοί της ενσωματώνονταν στην πνευματική ηγεσία της Εκκλησίας, ως κατέχοντες τα απαραίτητα πνευματικά εφόδια για να αποκτήσουν το «ήθος του Φαναρίου».
Στην εξωστρέφεια της Εκκλησίας, η οποία προάγεται διαχρονικά και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αποστολή της ως ενεργού στελέχους της κοινωνίας, ήταν εκείνο στο οποίο αναφέρθηκε στη συνέχεια ο Παναγιώτατος, καθώς τα ισχυρά της θεμέλια είναι αρκετά για να διατηρήσει τον χαρακτήρα της, χωρίς να απειλείται η «υπό του πολιτισμού, των ιστορικών εξελίξεων και του “εν τω κόσμω” χαρακτήρος της Εκκλησίας, Ορθοδοξία και καθαρότητα της πίστεως».
Στο συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη Διοργάνωση του Πανορθοδόξου Συνεδρίου του 1923 στην Πόλη, συμμετείχαν αντιπροσωπείες από τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας και Σερβίας και τις Εκκλησίες Κύπρου, Ελλάδος, Πολωνίας και Ουκρανίας. Ομιλίες πραγματοποίησαν ιεράρχες, κληρικοί, πανεπιστημιακοί καθηγητές, Αρχοντες Οφφικιάλιοι, πολλοί εκ των οποίων είναι απόφοιτοι της Χαλκίτιδος Σχολής.
Πηγή: stereanews.gr