Όταν ένα παιδί στην προπολεμική Ελλάδα, συγκεκριμένα στην Αθήνα, εξέφρασε στην μητέρα του την επιθυμία να γίνει μουσικός, εκείνη του ευχήθηκε και τον προειδοποίησε ταυτόχρονα να αποφύγει τον δρόμο του “μουζικάντη”. Λίγοι θα μπορούσαν να είχαν φανταστεί ότι αυτό το παιδί, ο Μίμης (Δημήτρης) Πλέσσας, θα γινόταν ένας από τους πιο σημαντικούς και παραγωγικούς συνθέτες της ελληνικής μουσικής. Ο Πλέσσας απεβίωσε το πρωί του Σαββάτου 5 Οκτωβρίου, επτά μέρες πριν συμπληρώσει 100 χρόνια ζωής, γεννημένος στην Αθήνα το 1924.

Αν και δεν σπούδασε μουσική και δεν φοίτησε ποτέ σε Ωδείο, αυτό δεν τον εμπόδισε να αφιερωθεί στη μουσική. Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας σε αμερικάνικες λέσχες και αγγλικές καντίνες μετά την Κατοχή για να υποστηρίξει την οικογένειά του. Ταυτόχρονα, σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και απέκτησε διδακτορικό στη Χημεία από το Πανεπιστήμιο Cornell στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης, σε νεαρή ηλικία, έγινε ο πρώτος σολίστ πιάνου στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, ενώ το 1952 κέρδισε το πρώτο βραβείο μουσικής από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.

Η καριέρα του χαρακτηρίστηκε από τη σύνθεση μουσικής για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, έχοντας συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες και τραγουδιστές, ανάμεσα στους οποίους είναι οι Ζωή Κουρούκλη, Νάνα Μούσχουρη, και Στράτος Διονυσίου. Το έργο του περιλαμβάνει πάνω από 104 ταινίες και 70 παραστάσεις, για τις οποίες συνέθεσε μουσική. Αξέχαστα κομμάτια του περιλαμβάνουν τα “Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου”, “Τι σου κάνα και πίνεις”, και “Βρέχει φωτιά στην στράτα μου”.

Ο Μίμης Πλέσσας δεν έμεινε μόνο στη μουσική, αφού τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων έξι διακρίσεων στην Ελλάδα και επτά διεθνών βραβείων σε χώρες όπως η Ιταλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία. Το 2001 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικος για την συμβολή του στον πολιτισμό, και το 2024 αναγνωρίστηκε ως Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του.

Η ζωή και το έργο του Μίμη Πλέσσα συνεχίζουν να εμπνέουν πολλούς, αποδεικνύοντας ότι ο δρόμος της επιτυχίας μπορεί να είναι γεμάτος προκλήσεις αλλά και δυνατότητες, ανεξαρτήτως των αρχικών προσδοκιών. Πηγή: tovima.gr