Στα τέλη Σεπτεμβρίου 1996, η Νέα Δημοκρατία βρισκόταν σε κατάσταση έντονης εσωστρέφειας εξαιτίας της ήττας του Μιλτιάδη Έβερτ από τον Κώστα Σημίτη και της επανεκλογής του ΠαΣοΚ. Οι φωνές κατά της ηγεσίας ενδυναμώθηκαν και το όνομα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ανιψιού του ιδρυτή της ΝΔ, άρχισε να κυκλοφορεί στα ΜΜΕ. Με βασικούς διεκδικητές της εξουσίας τον Μ. Έβερτ και τον Γιώργο Σουφλιά, κάποιοι βουλευτές άρχισαν να επισκέπτονται τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος διαβεβαίωνε ότι «δεν έφθασε η ώρα».

Η κατάσταση άλλαξε όταν ο Κ. Καραμανλής, μετά την επανεκλογή του Μ. Έβερτ στις 3 Οκτωβρίου 1996, δήλωσε ότι «η εκλογή Εβερτ είναι μια προσωρινή λύση». Ο Μ. Έβερτ αντέτεινε με άμεσες διαβεβαιώσεις από τον Κ. Καραμανλή για την αποχή από αρχηγικές βλέψεις. Στο προσυνέδριο της ΝΔ, το σύνθημα «Ήρθε η ώρα του Καραμανλή» άρχισε να ακούγεται πιο έντονα, αν και οι «καραμανλικοί» οργανώνονταν μεθοδικά στο παρασκήνιο.

Η προεργασία για την υποψηφιότητα Καραμανλή βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, με βασικό ρόλο τον Αχιλλέα Καραμανλή και τη στήριξή του από τον Λευτέρη Ζαγορίτη. Εν τω μεταξύ, οι «λοχαγοί» της ΝΔ, όπως οι Γιώργος Αλογοσκούφης και Μανώλης Κεφαλογιάννης, εργάζονταν για να ενισχύσουν την υποψηφιότητα του Καραμανλή, επιδιώκοντας να προσεγγίσουν τους βουλευτές και να παρακάμψουν τους Έβερτ και Σουφλιά.

Στο σπίτι του Γ. Βαρβιτσιώτη, μετά από επαφές που κράτησαν μέχρι τα μεσάνυχτα της 19ης Φεβρουαρίου 1997, οι βουλευτές κατέληξαν στην απόφαση ότι «ήρθε η ώρα της εκλογής ηγεσίας του κόμματος από τη νέα γενιά». Ο Κ. Καραμανλής πλέον είχε τη στήριξη πολλών βουλευτών και οι συσχετισμοί δυνάμεων άλλαξαν ριζικά.

Κατά το συνέδριο του Μαρτίου 1997, ο Μ. Έβερτ υπέστη μια ψυχρολουσία, καθώς δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τους αναμενόμενους ψήφους. Ο Κ. Καραμανλής κέρδισε την πρωτοκαθεδρία με ποσοστό 40.73%, προχωρώντας στον δεύτερο γύρο όπου εξελέγη με 70% από ένα διευρυμένο εκλεκτορικό σώμα. Οι πρώτες προοπτικές του ως ηγεσία είχαν δημιουργηθεί με τις προσδοκίες για την ανανέωση του κόμματος.

Η άνοδος του Κ. Καραμανλή ως αρχηγού της ΝΔ ενδυνάμωσε και τον προεκλογικό του αγώνα, ο οποίος συνέπεσε με την αδύναμη κατάσταση του ΠαΣοΚ. Η ΝΔ κέρδισε έδαφος στις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης το 1998, με προτάσεις που είχαν και συνεργασίες με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ωστόσο, στις βουλευτικές εκλογές της 9ης Μαρτίου του 2000, αν και η ΝΔ αύξησε το ποσοστό της στο 42,7%, το ΠαΣοΚ παρέμεινε πρώτο κόμμα, μετά από σφιχτό αγώνα.

Ο Κ. Καραμανλής προχώρησε σε στρατηγικές αλλαγές εντός του κόμματος, κλήροντας να συμμετάσχουν και παλαιά στελέχη όπως ο Γιώργος Σουφλιάς, που εμεινε κομβικός στην χάραξη κυβερνητικού προγράμματος. Περαιτέρω, η ΝΔ το 2004 κατέκτησε την Πρωθυπουργία και στα ευρωεκλογές του 2004 οι επιτυχίες συνεχίστηκαν.

Η αλλάγη της ηγεσίας και οι πολιτικές στρατηγικές του Καραμανλή ήταν απαραίτητες για να ανακτήσει το κόμμα τη δυναμική του. Ακολούθησαν εκλογές το 2007 και νίκες με δυσκολία, που οδήγησαν στην παραίτηση του μετά από διπλή εκλογική απώλεια το 2009. Ο Κ. Καραμανλής αποχώρησε από την ηγεσία της ΝΔ, κλείνοντας μια εποχή.

Πηγή: tovima.gr