Ο Νίκος Κοεμτζής, που εισήλθε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που το 1973 σκότωσε τρεις ανθρώπους στην πίστα του λαϊκού κέντρου «Νεράιδα» στην Αθήνα, αναζητά την τελευταία του ευκαιρία να αφηγηθεί την προσωπική του ιστορία. Μετά από 23 χρόνια φυλάκισης, η ποινή του άλλαξε σε ισόβια και απελευθερώθηκε, αλλά έφυγε από τη ζωή το 2011. Ο Βαγγέλης Γέττος, ο οποίος από νεαρή ηλικία είχε ενδιαφέρον για τον Κοεμτζή και το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής του, έγραψε τον θεατρικό μονόλογο «Η τελευταία απολογία του Νίκου Κοεμτζή», ο οποίος ερμηνεύεται από τον Μάρκο Γέττο.

Η παράσταση, που πραγματοποιείται στο Θέατρο Σταθμός, ενσωματώνει στοιχεία της ιστορίας της Ελλάδας από τον μεσοπόλεμο μέχρι τη δικτατορία. Ο Γέττος αναφέρεται στις προσωπικές και ιστορικές πτυχές του Κοεμτζή και στο πώς αυτές σχετίζονται με το κοινωνικό περιβάλλον της εποχής. Εντοπίζει την επιλογή του Κοεμτζή να αναλάβει το ρίσκο να αποκαλύψει τα εσώψυχά του, ενώ επανεξετάζει τις συνθήκες της τριπλής δολοφονίας και το παρασκήνιο που οδήγησε σε αυτήν.

Στο πλαίσιο της παράστασης, ο Βαγγέλης Γέττος αναλύει και την ταινία «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου, την οποία θεωρεί εμβληματική αναφορά της μεταπολεμικής εποχής. Υποστηρίζει ότι η δική του προσέγγιση δεν επιδιώκει απλώς να καταγγείλει, αλλά να εξερευνήσει τα αίτια και τις συνέπειες του εγκλήματος.

Η περίπτωση του Κοεμτζή παρέχει αφορμή για να αναδειχθούν ζητήματα κοινωνικής ευθύνης και το πώς η βία γεννά βία. Ο Γέττος σημειώνει ότι, αν και ο Κοεμτζής ήταν θύτης, υπήρξε και θύμα ενός πλαίσιου που τον καταδίκασε σε μια ζωή παράνοιας. Αναρωτιέται τι σημαίνουν οι πράξεις του Κοεμτζή στο σύγχρονο πλαίσιο, όπου το κοινωνικό, πολιτικό και ηθικό σκηνικό παραμένει περίπλοκο.

Στην πραγματικότητα, ο Κοεμτζής μπορεί να είναι παραδειγματικός χαρακτήρας, που συνδέει προσωπικές και συλλογικές ιστορίες. Ο Γέττος ελπίζει ότι το έργο του θα λειτουργήσει ως η βάση για μια έντονη και σημερινή θεατρική δράση, επισημαίνοντας τη σημασία της συλλογικής προσπάθειας στην τέχνη.

Πηγή: tovima.gr